Maart 2025...

 

Maart roert zijn staart, dat ging hier ook wel wat op in maart. De ene dag prachtig kortebroeken weer, de andere dag sneeuw. Waarschijnlijk waren ze daarboven zo geschrokken van die winterse melkbeentjes dat ze ervan huilen moesten in de vorm van sneeuwvlokken.

Maart is hier echt wel een vrij drukke buitenmaand, als het weer dan een beetje meezit zijn we doorgaans buiten bezig.

Ook de maand van de hele vele wilde narcissen, die helaas nu op hun retour zijn.

Wel een kleine troost is dat er nu veel bomen in bloei staan, ook bloeien momenteel de vele dotterbloemen, paardebloemen, klaverzuring, longkruidjes, speenkruid etc. etc. Een mooie tijd... LENTE.

Het gekke is, terugkijkend, dat ik mijn best moet doen om te bedenken wat we zoal in maart gedaan hebben. Eigenlijks best wel veel en tegelijkertijd niets spectaculairs.

Onze Murretje was nog even niet lekker. Waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Maar goed, twee bezoekjes dierenarts en een bloedonderzoek, evenals wat medicijnen. paar dagen later was ze weer helemaal in orde... even ondeugend als altijd, m.a.w. gewoon weer de oude.

Verder zitten we te overwegen om er nog een stuk bosgrond bij te kopen. We kregen opeens een aangetekende brief, of we belang hebben bij een stuk bosgrond naast ons weiland.

Eerlijk gezegd zitten we niet echt verlegen om meer grond, maar het fijne aan dat stuk grond is dat we dan nog voor jaren hout voor de houtkachels hebben. Niet dat we dan gezonde bomen moeten kappen, iets wat we zelden doen tenzij er een boom op een in onze ogen verkeerde plek staat, maar er staan erg veel zieke en of zelfs dode essen op dat stuk grond.

Momenteel alweer bijna halverwege april. Vorige week prachtig buitenweer, nu helaas een stukje minder.

Eerlijk gezegd niet zoveel te vermelden, dus dan maar even een paar foto's van de afgelopen maand.

De fruitbomen staan buiten in volle bloei, vaak even een paar takken binnen op de vaas.

De perzik in volle bloei, helaas nog nooit vruchten eraan gehad.

Afgelopen week maakte onze Mur ons attend op vervelend bezoek. Zat er een slang bij ons in de tuin, vlakbij huis. Denk dat het een adder is, hij siste behoorlijk. Henk heeft hem gelijk in een grote emmer gedaan en hem elders weer vrijgelaten. Erg leuk om te zien, maar ik moet er niets van hebben. Beetje eng, komt ook omdat ik totaal geen idee heb wat voor slang het is.

De gespleten tong is op de foto leuk te zien in de schaduw ;-)

Muriele vindt het vaak prachtig om overal te rollebollen, vooral op plekken met veel blad. Nou ja, een paardenvijg of andere vieze luchtjes vindt ze ook erg fijn, als ze de kans krijgt rollebolt ze daar ook even lekker in.

Mila kijkt hier even waar gekke Murretje gebleven is.

Tja... loop je de ene dag in korte broek, is het de dag erna plots wit.

Alle narcissen hadden een hoedje.

Gelukkig kunnen ze daar goed over en stonden ze een dag later weer fier overeind.

Op zonnige dagen is het weer druk op het weiland en wipt er tijdens een wandeling van alles weg.

Dagelijks maak ik een ronde over het weiland, altijd weer genieten van alles wat ik dan tegenkom.

Beetje saai, maar ik vind het geweldig... zoals wegvluchtende spinnetjes, gekke soorten torretjes, hagedisjes, vele kleine bloemetjes en momenteel alweer verscheidene vlinders.

Altijd verrassend wat je zoal tegenkomt, zoals bovenstaande tulp.

Eén tulp op zo'n 2 hectare grond, dat terwijl ik er in het verleden -tig bolletjes gepoot heb.

Dus die ene tulp mocht even op de foto, die koester ik.

Tijdens een wandeling hier met de honden, saai... maar niet echt.

Februari 2025...

Februari alweer achter de rug, wat zeg ik... al bijna halverwege de maand maart.

Doorgaans zijn dit de drukste maanden hier : maart, april en mei. De tuinen weer gereed maken, zodat er weer van alles in kan. Zo ook de siertuinen (beetje teveel gezegd maar het moet ook even een naam hebben) wat schoonmaken. Snoeien, harken, wroeten, bramen verwijderen op vele plekken waar we ze het liefst niet hebben.

Vaak als we beginnen slaat de twijfel wel eens toe, zo van : hoe komen we erdoor. Eenmaal bezig zie je de vorderingen en valt het wel wat mee. Al moet ik zeggen dat er hele vele uren, dagen, weken, maanden in gaan zitten.

Vorige maand zijn we een tijdje naar Nederland geweest, ook daar moet altijd het een en ander gebeuren in en om het huis.

Onze zoon woonde een tijdje in ons huis, maar heeft sinds een paar maand elders een huis gekocht samen met zijn vriendin. Dus druk druk druk met verhuizen e.d. en wij druk met ons huis weer een beetje naar onze smaak in te richten.

Uiteraard hebben we hun nieuwe woning even bewonderd. Daar kregen we, onverwacht, groot nieuws te horen. Als alles goed gaat worden wij de komende zomer grootouders, iets waar we helemaal niet meer op gerekend hadden... misschien overwegen om een grijs knotje te nemen ;-)

Ook veel lieve mensen weer even gezien en gesproken, altijd fijn. En bij de tandarts en de mondhygiënist langs geweest, ietwat minder fijn (noodzakelijk kwaad zeg maar gerust). Weer wat nieuwe leesvoer gekocht, altijd even bij boekenwinkels in Nederland struinen als we daar zijn. Winkelen op zich ben ik niet dol op, maar een boekenwinkel vind ik wel om te smullen.

Als roker natuurlijk eventjes de grens (Duitsland) over geweest om een paar honderd euro uit te sparen op tabak. Oké, helemaal niet roken is nog VEEL goedkoper en tevens gezonder.

Weer terug in Frankrijk stonden plots de hele vele narcissen in volle bloei, ieder jaar weer een prachtig gezicht.

Net als in Nederland hadden we hier prachtig weer, helaas nu wat minder.

Henk was vandaag nog even naar La Loge des Gardes, daar was de finish van de wielerwedstrijd Parijs-Nice. Waren ze daar bijna niet aangekomen vanwege regen, hagel en zelfs natte sneeuw onderweg. De koers was een tijdje geneutraliseerd.

Verder gaat het leventje hier gewoon zijn gangetje. Nu eventjes een paar dagen wat kouder, maar we hebben er al even aan kunnen snuffelen hoe het is om heerlijk zonder jas met de honden te lopen en om in t-shirt in de tuin te werken.

Laat de lente maar komen. Ik heb er zin in, jij ook? 🐝

Mila, op ons bergjes weiland...

De honden vinden het ook heerlijk als de deuren de gehele dagen open staan.

Lief...

Even een paar lieve foto's in deze harde wereld van vandaag de dag. Zodat we toch nog een beetje vrolijk het weekend in kunnen gaan.

Het weerzien, na elkaar een kwartiertje gemist te hebben. 

Kusje kusje met de oogjes erbij dicht.

Tegenwoordig moeten we ons soms focussen op dit soort kleine dingen willen we nog een beetje vrolijk en blij zijn.

Wees toch eens gewoon wat liever voor mekaar. Kusje, kusje en een fijn weekend gewenst vanuit Le Pre Bonnet.

Januari 2025

Hoog tijd voor een nieuwe blog.

Even een terugblik op januari, een maand dat we niet te klagen hadden over de zon... die veel aanwezig was. Verder was het ook niet heel erg koud, nou ja...neemt niet weg dat we verlangen naar het voorjaar. Heerlijk de deuren weer de gehele dagen open, koffie drinken tussen de bloemetjes en de winterjas ver weggestopt.

Maar goed, voor nu moeten we het nog even hier mee doen. Zag wel dat de narcissen al boven komen, evenals de sneeuwklokjes. Wel vrees ik dat we dit jaar wat minder bloemen hebben, onze Murretje mag namelijk erg graag overal in de tuin graven. Soms dusdanig dat de bloembolletjes je haast om de oren vliegen.

Afgelopen maand wilden we ook nog eventjes naar Nederland, we hadden daar verscheidene afspraken.

We stonden al helemaal klaar voor vertrek, nog even de laatste rommeltjes opruimen, de tassen waren al ingepakt, de eieren gekookt (lekker voor onderweg), Henk nog eventjes de laatste boodschapjes halen.

Komt hij terug en zegt dat we niet weg kunnen, de auto reed namelijk weer heel beroerd.

Al met al konden we dus niet weg, alle afspraken afgezegd en gelijk de dinsdags erop de auto naar de garage gebracht. Daar zijn ze er even mee bezig geweest, nieuwe bougies en wat bedrading nagekeken.

Helaas na een paar dagen bleek dat dat het ook niet was, de auto reed weer net zo beroerd. Opnieuw naar de garage, weer nagekeken, nieuwe bobine erop.

Durf het bijna niet te zeggen, maar tot nu toe rijdt de auto goed... wel is het vertrouwen een beetje weg. Dus nog even aanzien voordat we naar Nederland vertrekken met de honden en de katten.

Al met al betekende dat wel dat het weken lang geduurd heeft dat we niet echt voor ons plezier weg konden. Wel hadden we tussentijds een auto van de garage, maar ja daar gaan we niet samen met de honden pleziertochtjes mee maken ;-)

Veel thuis dus, afgelopen maand.

Hadden we mooi tijd om alvast weer een nieuwe voorraad hout te zagen, kloven en stapelen voor de volgende winter. Rondom hier in de bossen ligt het vol met omgevallen essen, erg mooi brandhout. Het gekke is dat we het idee hebben dat vele mensen hier in de omgeving geen essen gebruiken voor de houtkachels. Vaak blijven die bomen gewoon liggen. Ze stoken hier volgens mij voornamelijk eiken en beuken. Voor ons wel prettig, er ligt nog voor jaren mooi gratis brandhout... al is het wel altijd veel werk.

Ook zijn we bezig met een stuk grond te omheinen met gaas, voor onze honden. We hadden al een behoorlijk groot stuk omheind, maar willen het nog wat uitbreiden. Ook moeten er op sommige plekken wat hekken komen, die we zelf willen maken. Zodat we gemakkelijk overal heen kunnen.

In eerste instantie vonden we het maar niks om een deel van de tuin te omheinen, maar het bevalt ons nu toch wel. We kunnen nu gewoon de deur voor de honden open doen zonder ons druk te maken dat ze eventueel weg kunnen lopen... nou ja, niet dat we ons totaal niet meer druk maken... dat graven van Murretje is nog wel een dingetje, zo zonde voor al die bloemetjes.

De lange avonden vullen we hier voornamelijk met eten zo rond een uurtje of acht, koffiedrinken, tv kijken als er wat leuks op is, cursus Frans (nog altijd hoop om ooit eens fatsoenlijk frans te leren), spelletjes, boekje lezen etc. etc. Dat alles voor de warme houtkachel.

Verder vergeet ik natuurlijk nog van alles om hier te vermelden, maar terugkijkend denk ik niet dat er veel spectaculaire dingen gebeurd zijn die vermeldenswaardig zijn.

Nog even voor de leuk wat foto's van de afgelopen maand en dat was januari zo'n beetje wel.

Clermont Ferrand, met in het midden de zwarte kathedraal van lavasteen.

Kathedraal Notre-Dame-de-l'assomption

Zo'n twee keer per jaar moeten we met onze Mila naar de dierenkliniek in Clermont Ferrand voor haar ogen. Daar plakken we dan meestal even een leuk uitstapje aanvast. Zo ook ergens begin januari, toen onze auto nog goed reed :-)

Daar hebben we nog een leuke wandeling gemaakt bij de Puy de Dome, waar trouwens nog wat sneeuw lag. Het was al wat te laat om nog helemaal naar boven te gaan, vroeg donker, zodoende zijn we niet helemaal boven geweest.

Ook was het op de top behoorlijk mistig.

Tijdens een wandeling in Châtel-Montagne,

in de verte kun je de Puy de Dome zien. 

Na een stevige wandeling kwamen we uit op een plek met allemaal kruisen.

Het heeft hier de afgelopen maand 's nachts zo af en toe ook nog wat gevroren.

Bovenstaande vos komt met regelmaat op ons weiland.

Een behoorlijke grote vos.

Heerlijk toch, de koeien vlak naast de deur ;-)

Altijd grappig die kleine keuterboertjes.

Muriele geobsedeerd naar de regenpijp kijken.

Daar kwam water uit.

Nieuw spelletje, waterdruppels vangen.

Op bovenstaande foto staan twee zieke essen.

Helaas staan er erg veel zieke essen vlakbij ons. In het begin zie je dat er verscheidene dode takken inkomen, daarna wordt de boom wat oranje van kleur omdat de bast er helemaal af gaat. Vervolgens vallen ze vaak om.

Erg jammer voor de essen, wel fijn voor onze houtvoorraad.

Nieuwe houtvoorraad voor de volgende winter.

De meeste stammetjes zijn al gekloofd, ze zijn ongeveer 1meter lang... dus moeten nog in 3 stukken gezaagd worden.

Er komt nog ongeveer een evengrote stapel bij, zodat we weer genoeg voor de komende winter hebben.

In de koude wintermaanden hebben we overdag twee houtkachels branden, 's avonds brandt er maar één. Dan gaat er best wel veel hout door.

Tot slot,

Leuke wolkjes achter ons weiland.

De donkere dagen rond Kerst...

 

Vandaag neem ik jullie even mee op een klein rondritje en wandelingetje die we onlangs gemaakt hebben, via foto's. Alles in een straal van zo'n 15 km vanaf ons huis. Om te laten zien hoe verschillend het weer kan zijn hier in de bergen.

Nog even voor vertrek op ons weiland gekeken, een strak blauwe lucht.

Daarna zijn we met zijn vieren, de honden en wij, in de auto gestapt. We wilden even met de honden bij een beverplasje kijken en lopen. Wij noemen het altijd beverplasje, maar denken dat het beverratten zijn.

Op de weg naar boven zagen we gelijk al dat er weer een mooie wolkenband aan de overkant was.

Onderweg naar het beverplasje, prachtige vergezichten.

Bij het beverplasje aangekomen zaten we middenin de wolken.

Het was er behoorlijk mistig.

Wel hadden we geluk, we zagen verscheidene bevers (beverratten ?) in de mist.

Was het bij huis redelijk warm, hier was het aardig koud in de mist. Maar onze Mila en Muriele vonden het er geweldig. Ze zijn beiden verscheidene keren om de plas heen gespurt en vaak stonden ze even aan de kant om naar de zwemmende bevers te kijken.

Op de terugweg zaten we plots boven de wolken, weer stralend weer.

Dit is vlakbij La Loge des Gardes, de bergen tegenover ons.

Daar was het overigens weer enorme druk, veel mensen met kinderen en sleetjes, tevens veel mensen met honden. Staan we telkens versteld van hoeveel mensen er op de sneeuw afkomen. Echt erg veel auto's, we hebben ze niet geteld maar denk toch zeker wel zo'n honderd... waarschijnlijk veel meer.

Wij zijn daar niet gestopt, maar zijn weer richting huis getuft.

Wel zo af en toe even stilgestaan met de auto om te genieten van het prachtige uitzicht zo boven de wolken.

Daar in de verte, onder die wolkenmassa, ligt ergens ons huis.

Nog even, in Laprugne, door de mist... om vervolgens weer onder de wolken weg te komen. Daar waar het weer helder was.

Weer thuis, de buitenlampjes gaan vanzelf aan rond een uurtje of vijf.

Het kacheltje brandde nog lekker...

En er stond een heerlijk taart op ons te wachtten.

Henk zijn brouwsel, zijn eerste zelfgemaakte schwarzwalder kirsch taart.

Hij zag er nog niet perfect uit, maar smaakte UITSTEKEND.

Kerst 2024...

 

Wij wensen een ieder, vanuit Le Pre Bonnet, 

HELE FIJNE KERSTDAGEN 

en een 

GOED en GEZOND 

2025 

-----

Ons Kerstmaal is onderweg... ;-)

November 2024...

Zitten we alweer in december, de meteorologische winter is begonnen. Nog een paar dagen en dan op uitkijk naar Sinterklaas, hopen dat hij ons dit jaar niet vergeet.

Binnenkort ons huisje weer in Kerstsferen tooien, de buitenlampjes hangen al... die gebruiken we in de wintermaanden tevens als 'gewoon' buitenlicht. Aangezien het tegen een uurtje of vijf, half zes al donker is en wij vaak pas laat naar de winkel gaan is dat wel handig.

Sinds vorige week ben ik in het bezit van een nieuwe laptop, dat is nog eventjes flink wennen. Alleen al het opstarten. Bij mijn oude laptop kon ik gerust nog even mijn tanden poetsen, een bezoekje aan het toilet brengen etc. voordat de laptop zo ver was dat ik bezig kon. Bij deze nieuwe gelijk beeld.

Ook de stilte is even wennen, mijn oude maakte continu behoorlijk wat lawaai... op het laatst dusdanig dat je soms het gevoel kreeg dat hij van plan was om op te steigen totdat hij er helemaal geen zin meer in had.

Overigens was het best even zoeken hier in Frankrijk, ze hebben hier alleen laptops met een azerty toetsenbord. Terwijl ik graag een qwerty toetsenbord heb. Uiteindelijk een laptop uit Italië, deze heeft ook een ietwat ander toetsenbord, dus even wennen maar prima te doen.

Gisteren zaten we in de keuken, komt er een auto langs. Op zich niet zo verwonderlijk want er werd weer flink gejaagd, de jachthonden renden hier 's middags luid blaffend in het rond (onze honden doen dan gezellig mee, waar wij niet zo hele blij van worden). De auto bleef een klein eindje vanaf ons huis staan, stappen er twee mensen uit... een behoorlijke oude man met een wat jongere vrouw (nou ja, net als ons een 60 plusser).

Ze gingen bij ons hek staan, zodoende wij er even heen. Bleek dat die oude man hier in de jaren 40 van de vorige eeuw gewoond had bij zijn oma, die hier destijds woonde. De wat jongere vrouw was zijn dochter.

De oude man zijn zuster is hier ook al eens geweest met haar dochter en schoonzoon. Samen, de oude man en zijn zus, woonden zij bij oma in.

Weer heel wat leuke verhalen mogen aanhoren over hoe het er hier vroeger aan toe ging. Bijvoorbeeld over de koeien die ze hadden, die in de winter hier binnen stonden e.d. 

Ondertussen zijn in de loop der jaren hier al behoorlijk veel mensen langsgeweest die op een of andere manier een connectie met ons huis hadden. Erg leuk...

Grappige is dat we in Nederland ook een huis hebben uit ongeveer dezelfde tijd, ergens eind 1800... maar daar zelden oud bewoners aangetroffen hebben. Hier is het haast een komen en gaan, nou ja... een beetje overdreven, maar toch.

Nog even een weerpraatje... het regent momenteel.

Ah... en nog even wat foto's voor de leuk.

Barrage de Renaison...

Helemaal leeg...

De Barrage de Renaison was erg speciaal om te zien. We waren onderweg naar Roanne en zagen plots dat er totaal geen water in stond. In de 16 jaar dat we hier zitten nog nooit eerder gezien.

Een relmuis voor ons keukenraam.

Prachtige 'handjes'.

Normaal gesproken gaan relmuizen in oktober al een winterslaapje houden van zo'n 7 maanden. Zagen we plots vorige week een relmuis voor ons keukenraam, hij zat bij de vetbollen van de vogels. Hij kwam verscheidene avonden terug om zijn buikje rond te eten, we hebben hem ook nog een stuk banaan gegeven. Laatste twee avonden hebben we hem niet meer gezien, we hopen dat hij een plekje gevonden heeft om te overwinteren... met een volle buik.

We hebben trouwens het idee dat er ook relmuizen bij ons op de zolder zitten, boven onze slaapkamer. Afgelopen zomer hoorden we daar soms wat getrippel. Prima plekje voor ze ;-)

Even een foto van Mila en Muriele.

's Avonds liggen ze vaak de gehele avond samen voor de houtkachel, het beste en warmste plekje in huis.